Ο Στανός αποτελεί το δεύτερο οικισμό στην Ελλάδα σε οικογένειες πολυτέκνων.
Χαρακτηρίζεται από τη νοικοκυρεμένη όψη του, το εξαιρετικό κλίμα (υψόμετρο 520 μ.), την υπέροχη φύση που τον περιβάλλει, τον μεγάλο κάμπο στα δυτικά του και… τις χαρούμενες φωνές των παιδιών!
Σύμφωνα με τις τοπικές ιστορικές πηγές και προφορικές μαρτυρίες, όσον αφορά την ονομασία του Στανού υπάρχουν πολλές εκδοχές. Μια είναι ότι πήρε το όνομά του από κάποιο στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Στανό, ο οποίος πέρασε από το χωριό. Άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομά του οφείλεται στο λατινικό επίθετο «Stanus-a-um» που σημαίνει περιοχή που συγκρατεί το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η τρίτη εκδοχή αφορά στην ονομασία κάποιου μετάλλου που υπήρχε σ’ ένα παλιό μεταλλείο στην τοποθεσία «Χάλκωμα». Σύμφωνα με την τέταρτη εκδοχή, πήρε το όνομα του από τις στάνες των ζώων που διατηρούσαν σχεδόν όλες οι οικογένειες πλάι στις κατοικίες τους. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Στανός ήταν ενσωματωμένος στην κοινότητα της Αρναίας. Το 1922 έγινε ξεχωριστή κοινότητα.
Το πανηγύρι της Αγίας Χάιδως
Μοναδικότητα του Στανού αποτελεί η τιμή που αποδίδεται στην τοπική πολιούχο Αγία Χάιδω, η μνήμη της οποίας γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου. Είναι νεομάρτυρας που γεννήθηκε και έζησε στον οικισμό στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Η εκκλησία κτίστηκε τα τελευταία χρόνια προς τιμήν της, με πρωτοβουλία του εφημέριου Χαλκιά Νικολάου και τη συνδρομή των Στανιωτών.
Την παραμονή της γιορτής τελείται πανηγυρικός εσπερινός, ενώ ανήμερα της γιορτής πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λιτάνευση της εικόνας, με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη και πολλών ιερωμένων. Αμέσως μετά, στο χώρο της εκκλησίας γίνεται το παραδοσιακό «κουρμπάνι» και προσφέρεται δωρεάν φαγητό σε όλους.
«Η Γουρουνοχαρά» – 26 Δεκεμβρίου
Από παλιά οι περισσότερες οικογένειες συνήθιζαν να εκτρέφουν ένα γουρούνι, το οποίο έσφαζαν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Γύρω από κάθε χοίρο συγκεντρώνονταν συγγενείς και φίλοι , έψηναν και γλεντούσαν. Με το κρέας που περίσσευε, έφτιαχναν λουκάνικα, τσιγαρίδες (κομμάτια χοιρινού με λίπος, τσιγαρισμένα), πλευραμές (πλευρά χοιρινού στο αλάτι) και παστό (κομμάτια λίπους στο αλάτι). Το έθιμο αυτό αναβιώνει με ξεχωριστή επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Μόλις σχολάσει η εκκλησία τεμαχίζεται το κρέας και αρχίζει το ψήσιμο – εκεί στην κεντρική πλατεία του χωριού. Στην αρχή σερβίρονται ντόπιο τσίπουρο και λουκάνικα, στη συνέχεια χοιρινό με κρασί, ενώ σε μεγάλα καζάνια ετοιμάζονται τσιγαρίδες και πατσάς. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάζονται παραδοσιακοί χοροί από τα χορευτικά τμήματα των τοπικών συλλόγων, ενώ παίζουν παραδοσιακές ορχήστρες.
Η Καθαρή Δευτέρα
Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, μαζεύεται όλο το χωριό στην τοποθεσία “στου Κυριάκου του τσιαΐρ”, ένα ύψωμα στην άκρη του χωριού και γίνεται διαγωνισμός χαρταετού. Τα κριτήρια του διαγωνισμού είναι: ο χαρταετός να είναι χειροποίητος, να έχει καλή εμφάνιση και να πετά ψηλά για αρκετή ώρα. Το έπαθλο του νικητή είναι χρηματικό. Στη διάρκεια του διαγωνισμού, προσφέρονται νηστίσιμα εδέσματα (φασουλάδα), λαγάνες, χαλβάς και ντόπιο τσίπουρο.
